The day I cried for my hometown. I feel heartache and have no words to touch upon my full feeling. Just wanna cry out lound for the doom that happened in the City that I was born and raised.
ที่นี่คือกรุงเทพฯ บ้านเกิดของฉันเมื่อวันวาน ตั้งแต่เล็กจนมาถึงอายุ ณ ขณะนี้ ไม่เคยคิดถามตัวเองเลยว่ารู้สึกอย่างไรกับบ้านเกิดของตัวเอง ใช้ชีิวิตเหมือนคนปกติทั่วไป ตอนเด็กก็จากบ้านไปโรงเรียนแล้วกลับมาบ้าน พอตอนโตก็ออกจากบ้านไปทำงานแล้วก็กลับบ้าน ไปโน่นไปนี่ตามสถานที่พักผ่อนหย่อนใจเหมือนกับคนอื่นทั่วไป แล้วความรู้สึกล่ะ อยู่ที่บ้านแห่งนี้มานานหลายปีดีดักแล้ว รู้สึกอย่างไรหรือเปล่า คำถามนี้ไม่เคยเลยสักที ไม่เคยเกิดขึ้นในห้วงความคิด แต่แล้วเหตุการณ์เมื่อวันที่ 19 พฤษภาคม 2553 มันเกิดอะไรขึ้นกับบ้านของฉัน ใครก็ไม่รู้ที่คงไม่ใช่คนไทย เขาทำอะไรกับบ้านของฉัน เป็นเพียงเพราะเขาหลง งมงายกับเศรษฐีขี้โกง เห็นแก่ได้ ทำให้พวกเขาทำลายบ้านเกิดของฉันได้ถึงเพียงนี้ ฉันเห็นควันไฟ เปลวเพลิงพวยพุ่งอยู่ตามสถานที่ต่างๆ ในบ้านของฉัน ทำไมน้ำตาของฉันไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว ฉันมารู้ถึงความรู้สึกของตนเองที่มีต่อบ้านเกิดก็วันนี้นี่เอง ฉันรักบ้านของฉันนักหนา บ้านของฉันกรุงเทพมหานคร ถึงแม้จะไม่สวยงามเพียบพร้อมเหมือนมหานครอื่นๆ เขา แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกว่าจะมีมหานครที่ไหนที่ดีไปกว่ากรุงเทพมหานครบ้านของฉัน ฉันรักบ้านของฉัน
ถึงแม้ว่าวันนี้กรุงเทพฯ บ้านของฉันจะไม่สวยงามเหมือนเมื่อวาน แต่ฉันเชื่อว่าอีกไม่นานกรุงเทพฯ ก็จะกลับมาเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือความสำนึกรักบ้าน รักประเทศของคนไทยทั้งมวลจะปรากฏออกมาให้เห็นมากขึ้น เพราะถึงวันนี้พวกเรารับรู้แล้วว่าการเมินเฉย เพิกเฉยไม่นำพาปัญหาส่วนรวม มันนำมาซึ่งความหายนะต่อพวกเราคนไทยอย่างไรบ้าง แม้ว่าน้ำตาของฉันและเพื่อนร่วมบ้านเดียวกันที่ไหลออกมาวันนี้จะเป็นน้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจและสะเทือนใจ และอาจสร้างความพึงพอใจให้เศรษฐีขี้โกงชั่วช้าที่ตอนนี้เลื่อนระดับมาเป็นผู้ก่อการร้าย แต่ฉันมั่นใจว่าวันข้างหน้าน้ำตาที่จะไหลออกมาจากดวงตาของพวกเราชาวไทย จะเป็นน้ำตาของความตื้นตัน ปลื้มใจที่เรามีความสมัครสมานสามัคคีกันมากขึ้น ร่วมมือ ร่วมใจที่จะฟันฝ่าอุปสรรค และพร้อมที่จะช่วยกันนำพาชาติบ้านเมืองของเรา มั่นคง สถาพรต่อไป
video credit to youtube by ilovedoraemon2112, paul19781978
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น