วันศุกร์ที่ 23 ตุลาคม พ.ศ. 2552

ตอนนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

วันนี้ผู้เขียนไม่อายที่จะบอกว่า ผู้เขียนเสียน้ำตาสาเหตุมาจากความรักต่อตัวบุคคลหนึ่ง เป็นเวลาเนิ่นนานที่ต้องรอด้วยใจจดจ่อ รอด้วยความหวังเพื่อจะทราบข่าวคราว วันเวลาผ่านไปแต่ละวันแต่ละวัน ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมไม่มีความชัดเจน ไม่มีอะไรที่จะสร้างความมั่นใจให้กับผู้เขียน ยิ่งมีข่าวที่มีผลกระทบต่อจิตใจของผู้เขียน อันเนื่องมาจากจิตใต้สำนึกต่ำๆ ของคนไม่หวังดีที่สร้างข่าว ยิ่งเพิ่มความไม่มั่นใจและความกระทบจิตใจของผู้เขียนมากยิ่งขึ้น แต่พอมาถึงวันนี้เวลา 12.30 น. ความไม่มั่นใจและความไม่สบายใจทุกอย่างเลือนหายไปทันที มีแต่ความสุขใจและความตื้นตันใจเข้ามาแทนที่ เมื่อวันนี้ปรากฏภาพข่าวของบุคคลที่ผู้เขียนรัก รวมทั้งเป็นที่รักของประชาชนไทยที่ดีทั่วประเทศ บุคคลนั้นจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่

"ในหลวงของพวกเรา"

ตั้งแต่จำความได้ ก็เคยชินกับภาพของท่านที่เสด็จไปทั่วประเทศไทยไม่ว่าจะทุรกันดารอย่างไร เพื่อบำบัดทุกข์บำรุงสุข ในพระหัตถ์ถือดินสอ และแผนที่และมีกล้องสะพายพระศอตลอดเวลา จนกระทั่งบัดนี้ที่ท่านมีพระชนมายุมากขึ้นแต่ก็ยังทรงงานอยู่ตลอด เพราะเหตุนี้เองท่านจึงเป็นที่รักและเคารพยิ่งของประชาชน มิใช่เพียงเพราะท่านเป็นกษัตริย์หรือเป็นเพียงเพราะเราถูกปลูกฝังมาจากผู้ใหญ่ว่าต้องเคารพกษัตริย์ ที่เรารักคือเรารักคุณงามความดีที่ท่านได้ทรงบำเพ็ญมาตลอดระยะเวลาที่ครองราชย์ เมื่อท่านมีพระชนมายุมากขนาดนี้แล้วพวกเราก็อยากจะให้ท่านได้ทรงพักผ่อนเหมือนกับผู้สูงอายุทั่วไป ให้ท่านไ้ด้หายจากการเหน็ดเหนื่อยและทรงพระสำราญกับชีิวิตส่วนพระองค์

แต่อย่างไรก็ตามผู้มีบุญญามักจะมีมารผจญ ซึ่งผู้เขียนคงไม่ต้องลงรายละเอียดว่ามารตัวนั้นเป็นใคร และมีพฤติกรรมโฉดชั่วอย่างไร ในฐานะที่เป็นข้าราชการในพระองค์ ผู้เขียนได้บอกตนเองว่าต้องปฏิบัติตนเป็นข้าราชการที่ซื่อสัตย์ สุจริต ไม่เห็นแก่อามิส เพื่อที่จะเป็นส่วนหนึ่งในการเปลี่ยนแปลงสังคมไทยให้ดีขึ้นให้ได้ และก็คาดหวังว่าข้าราชการคนอื่นๆ โดยเฉพาะผู้ที่มีตำแหน่งใหญ่โตจะได้สำเหนียกถึงความรับผิดชอบและบทบาทของตนเองที่มีต่อบ้านเมืองในฐานะข้าราชการในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อย่าสักแต่เพียงว่าจงรักท่านเพียงแต่ปาก แต่พฤติกรรมเป็นไปในทางตรงกันข้ามกับพระราชดำรัสในเรื่องความซื่อสัตย์สุจริต และเห็นแก่ประโยชน์ชาติบ้านเมือง








ขอบคุณวีดีโอจาก youtube ASTV ผู้จัดการ และภาพจากบล็อกเกอร์ลูกเสือหมายเลข 9 จากบล็อกโอเคเนชัน

ไม่มีความคิดเห็น: